"Często widzimy, że frustracje dzieci mają związek z pewnością siebie i występują, jeżeli dziecko czuje się zagubione i wie, że coś mu się nie udaje. Każdy człowiek pragnie, żeby mu się udawało, każdy pragnie sukcesu. Program HANDLE może pomóc w dostrzeganiu znaków, które poprzedzają napad złości, bo w większości przypadków takie znaki pojawiają się na długo przed takim napadem. Często tych znaków nie widzimy, ponieważ nie dostrzegamy różnych drobnych elementów, które w sumie prowadzą do pełnego załamania emocjonalnego. U wielu dzieci zaobserwowałam, że kiedy je o coś poprosimy, i kiedy wskażemy im kierunek działania, to zajmuje im to bardzo dużo czasu albo zaczynają to robić, ale nie są w stanie poprowadzić swojego ciała, bo nie jest dla nich wcale rzeczą łatwą określić położenie ich ciała w przestrzeni. A więc może się wtedy wydawać nauczycielowi bądź rodzicowi, że dziecko nie chce wykonać jakiegoś zadania, albo że zajmuje mu to tak dużo czasu, że potrzebne są kolejne powtórzenia, i wtedy dziecko zaczyna czuć frustrację, bo przecież ono w tym czasie starało się znaleźć sposób, żeby to zadanie wykonać… I napad złości gotowy. To się dzieje, jeżeli nie zdajemy sobie sprawy, że to nie jest tak, że dziecko nie chce czegoś zrobić – ono tylko ma trudność ze znalezieniem sposobu, jak ma to zrobić."
fragment wywiadu z April Choulat, certyfikowaną konsultantką HANDLE®
całość dostępna na stronie www.rozwiazacautyzm.pl
*
Poprzez problemy z używaniem mowy dziecko z ASD jest zupełnie bezradne i nie potrafi skutecznie dochodzić swoich praw pomimo świadomości swojego położenia.
*
Dziecko z ASD nigdy nie jest właścicielem historii na swój temat, interpretacja tego co myśli, jest wytworem werbalnych umiejętności obserwatora, który obarczony jest własnymi niedoskonałościami.
*
"Jeśli ktoś ciągle nuci ci swoją melodię nie napiszesz nigdy własnej!" Radzimir Dębski
*
Poradnik zawierający odpowiedzi na większość pytań pojawiających się w związku z wychowaniem, nauką i zabawą dziecka ze spektrum autyzmu opracowano w Polskim Towarzystwie Zespołu Aspergera www.asperger.org.pl
Powstało też wiele książek napisanych przez specjalistów, którzy wygłaszają swoje teorie na temat emocji, uczuć, sposobu myślenia osób z ASD. Wiele w nich jest błędów atrybucji i błędów omnipotencji obserwatora, naukowca. Diermar Zoller w swojej książce prosi:
przestańcie pisać o nas książki, zacznijcie nas słuchać. Ten apel wydaje się być słuszny. Warto posłuchać jak odbierają świat osoby
z ASD. Warto usłyszeć ich przemyślenia z pierwszej ręki. Warto też zakupić te książki, aby wspomóc ich pisarską działalność.
"Ich wiedza [rodziców i specjalistów] to niejednokrotnie tylko przypuszczenia. Co ciekawe, nieraz mam wrażenie,
że ten stan rzeczy im odpowiada, a to co myślą osoby z
ASD nikogo w sumie nie obchodzi. [...] Czy osoby z ASD
chciałyby zostać cudownie wyleczone, gdyby była taka
możliwość? To pytanie często pada w różnych miejscach.
I zdecydowana większość osób odpowiada, że NIE. Nie
chcielibyśmy zmieniać się w kogoś innego, tylko dlatego,
że ktoś uznał nas za zaburzonych." Katja Schrödinger KOCI
ŚWIAT CZYLI ŚWIAT OSOBY ZE SPEKTRUM AUTYZMU:
www.savant.org.pl/publikacje/koci_1.1_1.pdf
Warto pomagać dzieciom z ASD, opowiadać o normach społecznych, odczuciach, emocjach i sposobach ich wyrażania, warto wspierać w osiąganiu samodzielności, jednak najważniejszą rzeczą jest otaczać je pełną akceptacją i szacunkiem do inności, która je wyróżnia. Dzieci muszą same (oczywiście z wsechstronną pomocą, ale nie naciskiem) znaleźć motywację i zrozumieć sens działań polepszających komunikację i życie społeczne. Ciągła atmosfera poprawiania, informowania, że jesteś "popsuty", zaburzony, chory, inny, gorszy niszczy dziecko. Każdy rodzic i każdy terapeuta powinien przeczytać pozycje przedstawione obok. Każdą z tych książek można wypożyczyć w fundacji FLOW.
Okiem fachowca:
... i nawet teraz, gdy mnie oglądacie, ile osób wierzy, że to ja napisałam, że jestem prawdziwym, myślącym i czującym człowiekiem ...
"Twój słuch nie filtruje napływających dźwięków. Odczuwasz łaskotki kiedy powietrze dotyka twojej skóry. Za chwilę masz wejść do pomieszczenia, w którym ktoś może cię dotknąć. W którym światła i dźwięki mogą cię porazić. Gdzie ktoś może ci powiedzieć, żebyś usiadł prosto albo szedł wolno podczas, gdy twoje napięcie mięśniowe i zmysły równowagi nie pozwolą ci wykonać tych zadań. Mogą tam na ciebie krzyczeć albo źle cię potraktować, ponieważ nie będziesz w stanie przetwarzać informacji, czy udzielić właściwej odpowiedzi w ciągu dwóch sekund. Jeśli nie zareagujesz odpowiednio, mogą cię wyśmiać lub po prostu zignorować. Nie wiesz czego się spodziewać i boisz się wszystkiego. Nie czujesz się bezpieczny ani fizycznie ani emocjonalnie. A przecież by móc zaakceptować nowe otoczenie, musisz czuć się bezpiecznie. Bezpieczeństwo. Jest niezbędne każdemu z nas." ZAPACH STRACHU "Materia autyzmu" Judith Bluestone.